HET IS STIL IN HUIS….

Het is stil in huis. Het is weer wennen zonder opvang- of oppashonden. Het geluid in huis is anders. De energie in huis is anders. Dat komt ook, omdat ik de afgelopen week in vijf dagen tijd twee van mijn katten moest laten inslapen. Pursie die ongeveer 10 werd en Poespoes die in januari 15 zou zijn geworden. Ze hebben altijd een belangrijke rol gespeeld in huis en vooral ook met de opvanghonden. Pursie en Poespoes waren namelijk heel relaxt met honden. Het maakte niet uit welke hond ik binnenhaalde, de dames vonden het prima. Ze waren geen van beiden bang en door hun aanwezigheid kon ik zien hoe de opvanghond op katten reageerde, als dat nog niet duidelijk was. Ik heb heel wat honden verbaasd naar de twee zien kijken als ze hier net in de opvang kwamen en geen idee hadden wat een kat was. Mijn eigen honden reageren nooit op de katten en dat vond menig opvanger maar vreemd. De opvanger ging dan heel voorzichtig bij één of beide katten kijken, want hoe kon het dat die ook binnen rondliepen, zonder dat de andere honden in huis reageerden? Je zag ze dan kijken en nadenken. Natuurlijk is het ook een nadeel als je katten in huis hebt. Honden die niet met katten om kunnen gaan, kan ik niet opvangen.

Het is echt stil en anders in huis zonder deze twee katten. Poespoes die vaak tegen mijn oude JR Mickey aan ging liggen en maar spinnen. Pursie die er anders uitzag dan andere katten met haar veel te platte neus en haar langere haar. Pursie had schijt aan iedere hond.

Ik weet nog dat opvanger Minik binnenkwam en ze voor Poespoes op de grond ging liggen. Ongeveer een meter ertussen. Minik had buiten wel eens een kat gezien, maar niet ergens binnen. Ik zag haar denken: wat is dit nou? Hoe kan het dat dit binnen zit? Ze hebben een minuut of vijf tegenover elkaar gelegen. Poespoes wist dat ze even relaxt moest blijven liggen. Na vijf minuten stond ze heel langzaam op en liep heel rustig verder de kamer in. Minik keek haar na en vanaf toen was het goed.

Gelukkig had geen van de opvangers van het afgelopen half jaar moeite met mijn katten. En er zijn best wat opvangers voorbijgekomen. Lieve oudere Borri. Wat een schat van een hond. Groot van formaat maar klein van hart. Zo’n lieve knuffelbeer. Zijn oude baasje kon vanwege dementie niet meer voor hem zorgen. Borri is super goed terechtgekomen bij zijn nieuwe baasjes. Deze baasjes hebben een aantal maanden na Borri ook Casper van 14 jaar geadopteerd. Casper was ook bij mij in de opvang gekomen omdat zijn baasje niet meer voor hem kon zorgen. Een kruising Maltezer die op leeftijd was. Casper en Borri zijn nu dikke vrienden. Ze wonen samen met Tess -nog een andere hond- bij hun baasjes en ze genieten daar.

En dan de de lieve leuke Yorky’s Fleurtje en Jane die ik in huis heb gehad. Ze wamen beiden van een broodfokker. Ach gos, die twee waren zo bang. Ze hadden geen idee hoe ze aan de riem moesten lopen en wat zindelijk zijn is. Die vreselijke nare afschuwelijke broodfok die nog steeds door gaat. Nog steeds zijn er mensen die pups kopen bij broodfokkers. Ongelooflijk. Deze mensen houden de handel in stand. Gelukkig zijn deze twee schatjes ook weer goed terechtgekomen. De hondjes uit de broodfok kunnen volgens mij met bijna alle dieren samen. Ik heb nooit een ex broodfok hondje gezien, dat niet goed was met andere honden of katten.

Neem Monza, de hele lieve aanhankelijke Labradoodle dame. Ze moest herplaatst worden, omdat haar bazin te veel moest werken na het overlijden van haar man en Monza niet alleen kon zijn. Monza was super sociaal en vriendelijk. De lieverd genoot enorm van de wandelingen in de polder. Toen ik voor haar een baasje zocht, reageerde er al snel iemand. Het bleek een super plek te zijn voor deze lieve Doodle. Monza woont nu bij haar nieuwe baasje samen met nog een aantal andere honden en katten en ze heeft het heel goed naar haar zin. Vaak zie je dat honden in een roedel minder moeite krijgen met het alleen zijn. Het is daarom altijd heel belangrijk om te kijken of de hond die herplaatst moet worden, andere honden nodig heeft of niet. Veel honden die erg veel moeite hebben met in hun eentje zijn, worden alleen geplaatst zie ik om me heen. Heel treurig voor de hond die daardoor bijvoorbeeld angstig blijft. Dat zie je vooral veel met de buitenlandse honden die in grote getalen naar Nederland komen. Ze worden daar uit een asiel gehaald en in Nederland alleen bij een gezin gezet. De overgang is voor veel van deze honden gewoon veel te groot. Ze hebben een andere stabiele hond naast zich nodig. Maar goed, ik wijk af van mijn opvangertjes van de afgelopen tijd.

De kleine Rino. Een Yorky die ik op had gehaald in Venlo. Zijn gezin kon niet meer voor hem
zorgen. Hij was niet gecastreerd en plaste werkelijk overal tegenaan in huis. Een plasbandje om en castratie was de remedie. De kleine leukerd is geplaatst bij een dame met nog twee Yorky’s en de kleine man doet het daar fantastisch.

Alle honden die hier binnenkomen worden opgenomen door mijn eigen roedeltje. Wat ik ook mee naar binnen neem, ze vinden het prima. Ze zijn lang niet blij met iedere hond in huis en ik merk ook dat mijn honden tot rust komen nu er even geen opvangers in huis zijn. Niet alleen mijn roedeltje komt tot rust, maar ik ook. De laatste opvanger was Woody. De kleine die ik gekscherend ook “Lullo” noemde. De kleine kruising Chihuahua met Pinscher is me er eentje. Hij zit vol energie. Hij is zo vreselijk slim en wilde altijd wel ergens mee bezig zijn. Lagen mijn honden rustig te slapen en zat ik erbij op de bank, dan kwam Woody met een speeltje aan. Op zich is dat niet erg, maar hij denderde gewoon over alle honden heen, zonder rekening met ze te houden. Woody had een bench om ’s nachts in te slapen en om in te eten, maar daar ging hij overdag soms ook zelf in liggen. Als één van mijn oudjes langs de bench liep, vloog Woody uit de bench om even te laten merken dat ze niet in de buurt van zijn bench moesten komen. Iedere keer weer schrok Mickey of Indy dan en kwam bijna met vier pootjes van de grond. Woody was niet agressief naar ze. Het klinkt ernstiger dan het was en ik moest er ook regelmatig om lachen. Hij had gewoon een beetje praatjes en gedroeg zich als een macho. Maar als één van mijn teefjes hem duidelijk maakte dat ze niet gediend waren van Woody’s praatjes, dan begreep hij dat gelijk. Als hij op zijn nummer werd gezet door een andere hond had hij gelijk respect. Woody is een lullo maar ook een super grappig, leuk en vriendelijk hondje. Hij woont nu sinds een week bij zijn nieuwe bazin en hij heeft het erg naar zijn zin. Hij heeft het laatste stuk taart al van de tafel gegeten toen er op tweede kerstdag even niet werd opgelet en hij heeft al een bak brokken leeggegeten van een andere hond toen hij mee mocht naar het werk van zijn bazin. Een ondeugd is die Woody, maar wel een lieve.

Het is stil in huis. Mijn roedel en ik komen tot rust. Ik denk aan al die lieve, gave honden die ik heb mogen herplaatsen. Wat een geluk in mijn leven is dat.

Wilma de Joode