Het wordt er niet beter op in de hondenwereld

Het is chaos in buitenlandse honden herplaatsland. Niet normaal. Nooit eerder zo’n grote bende meegemaakt en ik loop toch al 20 jaar in dit wereldje rond. Dat er mensen zijn, die er bij het herplaatsen een bende van maken, is altijd wel zo geweest. Maar nu gaat het te vaak en te veel fout. Omdat er bijna 300 stichtingen en particulieren in Nederland zijn, die buitenlandse honden herplaatsen, wordt er door de Nederlandse Voedsel- en Waren Autoriteit (NVWA) steeds strenger opgetreden. Dat is logisch, want deze ‘liefdadigheid’ is nu net als de broodfok een soort handel aan het worden lijkt het. Het heeft weinig meer te maken met de juiste plek vinden voor een hond. Het gaat er nu om, zoveel mogelijk honden rechtstreeks uit een buitenlands asiel bij mensen te plaatsen. Back up is er niet, want dat kan niet met de hoeveelheid honden die men deze kant op laat komen en rechtstreeks plaatst. Het gaat bij een plaatsing niet meer om kwaliteit maar om kwantiteit.

Toen ik in 2002 Stichting Dierenopvang Bosnië oprichtte, waren er nog amper stichtingen die buitenlandse honden herplaatsten. Een paar stichtingen die toen al bestonden, waren GINN, PAWS en de Stichting AAI. Je mocht per persoon 5 honden mee de grens over nemen. Ik ben eens, samen met 2 anderen, met een hele bus vol honden -15 dieren- van Bosnië naar Nederland gereden. Ik kan me nog herinneren, dat we bij de Oostenrijkse grens aankwamen en de douanier vroeg: “wat vervoer je?” Ik zei: “honden”. De douanier schreeuwde bijna: “HONDEN? HOEVEEL??” Ik zei netjes en rustig, terwijl mijn hart bijna uit mijn oren kwam, dat we 15 honden bij ons hadden en overhandigde de paspoortjes die allemaal netjes ingevuld waren. Ik moest uitstappen en de bus open doen. Alle honden zaten netjes in benches, dus ik kon met een gerust hart de deur van de bus open schuiven. De man keek naar binnen en zag allerlei bastaard honden en na één blik op de honden was
het okay en mochten we doorrijden. Toentertijd had je nog 6 grenzen waar je overheen moest en bij al die grenzen werd je ook gecontroleerd. Jaren later werd de wet veranderd en mocht je nog maar 5 honden per auto of bus mee de grens over nemen. Dus toen gingen we met meerdere auto’s naar Bosnië, zodat we in ieder geval meer dan 5 honden mee terug naar Nederland konden nemen. De honden gingen naar gastgezinnen of in pension om van daaruit de juiste baas te zoeken.

Nu komen bussen vol honden de grens over en worden ze rechtstreeks overhandigd aan hun nieuwe baasjes. De meeste baasjes hebben de beste bedoelingen maar ze hebben valse verhalen te horen gekregen. Alle honden die nog in het buitenlandse asiel verblijven zijn lief, sociaal en kunnen van alles. Maar in de praktijk is dat toch echt anders. Veel van de honden zijn compleet de weg kwijt
in hun nieuwe huis, vanwege nieuwe baasjes, een andere taal, drukte bij het uitlaten en alles dat er in huis gebeurt wat ze niet kennen. Ook worden veel van de honden in hun eentje geplaatst en daar gaat ook veel fout mee. Deze buitenlandse honden zijn namelijk gewend om in roedels te leven. Op de nieuwe plek zijn ze dan ineens alleen. Er is geen steun van een andere hond en baasjes willen vaak te snel en te veel van het nieuwe gezinslid. Als dan blijkt dat de hond toch niet aan die geweldige omschrijving voldoet, ontstaan er problemen. Veel van de stichtingen laten het dan afweten, want ze hebben geen idee wat ze dan moeten doen. Baasjes krijgen de schuld dat het niet goed gaat.

Ik ben de laatste 2 maanden al te vaak gebeld door adoptanten die aan hadden geklopt bij de stichting of persoon waar de hond vandaan komt, maar waar ze nul op hun rekest kregen. Doordat er zoveel fout gaat en men maar wat aan klooit, is de NVWA meer op zijn hoede dan ooit te voren. Ze kunnen alle ellende met de broodfokkers al niet aan,  laat staan met nog eens bijna 300 stichtingen en particulieren die buitenlandse honden herplaatsen op een hatseflats manier.

Een stichting die buitenlandse honden herplaats, hoort officieel een UBN en EG nummer te hebben. Daarnaast moet men over een vakdiploma beschikken. De honden moeten via traces vervoerd worden en daar hoort bij, dat de honden minimaal 2 dagen opgevangen worden daar waar het UBN en EG nummer geregistreerd is. Van de bijna 300 stichtingen zijn er amper 80 die alles op orde hebben. De rest doet maar wat en maken de bende groter voor de stichtingen die wel alles volgens de regels doen. Toen ik me recent uitliet op Facebook over de manier van herplaatsen en een markplaats link bij mijn tekst zette van een bepaalde stichting,  werden er een aantal mensen van die stichting boos. Ik kreeg zelfs privé berichten, dat ik het bericht weg moest halen en snel ook. Ik was een domme muts en wat al niet meer. Toen ik vroeg om bewijs dat ze volgens de wet handelen werd er gezegd dat dit mij niet aan ging. Het gaat mij dus wel aan net als dat het alle adoptanten aan zou moeten gaan.

Ik ben een groot fan van buitenlandse honden. Ik vind ze geweldig. En natuurlijk komen er ook honden wel goed terecht, gelukkig!! Daar ben ik ook heel blij mee. Het gaat alleen jammer genoeg ook te vaak fout. De stichtingen of particulieren die buitenlandse honden herplaatsen en er een bende van maken, hebben helaas niet in de gaten, dat ze het op die manier voor iedereen verpesten. Ze hebben niet door, dat ze het zo alleen maar moeilijker maken. De afgunst is enorm als je daar iets over durft te zeggen. Dat bleek van de week weer eens onder mijn Facebook post. Ik moet zeggen dat dit bizarre gedrag niet helemaal nieuw is. Toen ik voorzitter was van Stichting Dierenopvang Bosnië, werd  er een anonieme  mail gestuurd naar een goede sponsor. Ik zou er een tweede rekening op na houden, waarmee ik geld liet verdwijnen. En ik zou mensen bedreigen die daar naar vroegen. De sponsor stuurde mij de mail ter info door en moest er om lachen, want mensen die mij kennen, weten dat ik zoiets nooit zou doen. Alles is voor de honden, alles doe ik voor de honden. Toen we het IP adres nagingen, bleek het een mail te zijn van een voorzitter van een andere stichting. Ik heb er toen een advocaat op gezet. Die voorzitter zei van niets te weten en dat iemand anders dat dan gedaan moest hebben van haar pc. Maar natuurlijk. Dit soort vreselijke mensen heb en hou je altijd en in de “honden herplaats wereld” zijn er veel van dat soort. Ik heb helaas het idee dat het steeds erger wordt en daar ben ik na 20 jaar helemaal klaar mee! Maar voor de honden ga je door. Altijd!